Η απάντησή του θα είναι σύμφωνα με την ποιότητα του νου του, εξ ίσου απλή:
Χρόνος είναι το σήμερα, το αύριο, το χθες..
Στην ερώτηση εάν έχουν κάποια σχέση αυτές οι χρονικές περίοδοι με τον χώρο θα σκεφθεί πολύ και είναι ζήτημα αν θα μπορέσει να βρει την σωστή απάντηση.
Ποια είναι λοιπόν η απάντηση σ' αυτό το δεύτερο ερώτημα?
Η λογική επιβάλει αυτομάτως την απάντηση:
Οι χρονικές περίοδοι σήμερα, αύριο, χθες φέρνουν στον νου και κάποιο χώρο υλοποίησης γεγονότων σ ' αυτές τις χρονικές περιόδους.
Δεν λέμε ποτέ αύριο αν δεν υπάρχει στον νου και ο χώρος που θα συντελεστεί συγκεκριμένη πράξη στην χρονική περίοδο αύριο.
Για παράδειγμα, αύριο θα συναντήσω τον Γιάννη στον σταθμό του τραίνου,
ή χθες πήγα περίπατο στο πάρκο.
Άθελά μας δηλαδή αποκλείουμε τον αόριστο χρόνο διότι δεν συμβάλει στην συνειδητότητα μας.
Αν κάποιος επιμένει να τον χρησιμοποιεί συστηματικά.
Τον αγνοούμε.
Εξ άλλου το προσδιορίζει και η ίδια η γραμματική:
{Αόριστος χρόνος}, που σημαίνει χρόνος χωρίς το ταίρι του που είναι ο χώρος.
Στην Φυσική επιστήμη εισάγεται το μέγεθος χρόνος κατά την μελέτη της κίνησης.
Αλλά η κίνηση πραγματοποιείται εντός συγκεκριμένου χώρου.
Παρατηρούμε δηλαδή ότι η Φυσική ορίζει την απόλυτη σύζευξη Χρόνου και Χώρου.
Τα μεγέθη φαινομενικά μπορεί να υπάρξουν ξέχωρα, αλλά μια βαθύτερη θεώρηση καταλήγει στο αντίθετο.
Έτσι δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για σκέτο Χρόνο ή σκέτο Χώρο.
Αντίθετα δικαιούμαστε να λέμε ότι, Χρόνος είναι ένα σύνολο σημείων Χώρου ή Χώρος είναι σύνολο σημείων Χρόνου.
Όπως επιβάλει το φαινόμενο της κίνησης.
Οι δυο προτάσεις επιβεβαιώνονται από το φαινόμενο της κίνησης που είναι αντικείμενο μελέτης της Φυσικής.
Ο Χρόνος στην καθημερινότητα έχει αποτυπωθεί στον νου των ανθρώπων πάντα σε σχέση με κάποιο συγκεκριμένο γεγονός σε ορισμένο Χώρο.
Στις ειδήσεις ακούγεται η φράση για παράδειγμα ότι:
Σήμερα ο υπουργός υγείας επισκέφθηκε το νοσοκομείο νοσημάτων θώρακος, Σωτηρία.
Φράση πλήρης ως προς τον Χρόνο και Χώρο και ο ακροατής αποκτά πλήρη συνείδηση του γεγονότος που περιέχει η είδηση.
Αν αφαιρεθεί ο χώρος από την πρόταση παραμένει ληψή και δεν βγαίνει κανένα νόημα.
Σκεφθείτε αν βγαίνει νόημα από την φράση:
Σήμερα ο υπουργός υγείας επισκέφθηκε...
Καθορίζεται ο Χρόνος και η δράση, αλλά δεν προσδιορίζεται ο Χώρος και η φράση δεν βγάζει νόημα.
Ο έναρθρος Λόγος είναι το μέσον επικοινωνίας των ανθρώπων.
Η επικοινωνία είναι το ζητούμενο για την κατανόηση της Ενότητας των πάντων, μέσα στην Εκδήλωση του ΕΊΝΑΙ σε υλικό κόσμο.
Η λέξη κόσμος σημαίνει κόσμημα, ομορφιά, αρμονία.
Ο έναρθρος Λόγος έχει κανόνες διατύπωσης.
Είναι οι γνωστοί κανόνες της Γραμματικής.
Πρώτος κανόνας είναι εκείνος, με τον οποίο χτίζεται μια σωστή, πλήρης πρόταση με περιεχόμενο και νόημα.
Ο κανόνας ορίζει ότι μια πλήρης πρόταση περιλαμβάνει:
-Το υποκείμενο που δρα.
-Το Αντικείμενο που υφίσταται την δράση.
-Το Ρήμα που καθορίζει το είδος της δράσης.
-Το κατηγορούμενο που προσδιορίζει την ιδιότητα του υποκειμένου ή του αντικειμένου.
Η πρόταση αποκτά νόημα εφ' όσον συμπληρωθεί απαραιτήτως από τους:
-Τοπικούς και Χρονικούς προσδιορισμούς.
Για παράδειγμα:
Ο Πέτρος πήγε χθες ο ίδιος τον γιο του στο σχολείο γιατί δεν πέρασε το σχολικό.
-Πέτρος -Υποκείμενο.
-Πήγε - Ρήμα.
-Γιος - Αντικείμενο.
-Χθες - Χρόνος.
-Σχολείο - Χώρος.
Ο χωρόχρονος μόνιμα παρών στα γεγονότα.
Συνεπώς μεμονωμένος Χρόνος ή Χώρος δεν νοείται, δεν υπάρχει από την Φύση και την Λογική.
Σε μια λογική σκέψη ο χωρόχρονος είναι πάντοτε παρών ή υπονοείται από την φύση του ρήματος.
Για παράδειγμα στα ρήματα, σκέφτηκα, χάρηκα, πρόφτασα ο χωρόχρονος είναι συνυφασμένος με το νόημα του ρήματος, περιέχεται μέσα στο ρήμα.
Αν αναλύσεις το κάθε ρήμα σε συντεταγμένες Χώρου - Χρόνου αναδεικνύεται αμέσως η εξάρτηση δράσης και χωροχρόνου.
Χωρίς χωροχρόνο δεν νοούνται τα γεγονότα.
Αλλά το σύνολο των γεγονότων συνιστούν συνείδηση ζωής.
Το συμπέρασμα που βγαίνει εύκολα είναι:
Χωρόχρονος και Συνείδηση συμπίπτουν απόλυτα.
Συνειδητότητα είναι η λειτουργία της συνείδησης.
Η κατάληξη (- ότητα) υποδηλώνει την λειτουργία ή την εκδήλωση μιας έννοιας.
Για παράδειγμα:
Θρησευτικότητα είναι η λειτουργία της θρησκείας ή πνευματικότητα είναι η εκδήλωση του πνεύματος.
Ο χωρόχρονος επομένως έχει άμεση σχέση με την συνειδητότητα.
Συνείδηση του περιβάλλοντος αποκτά ο άνθρωπος μέσω των αισθήσεων με την μεσολάβηση του εγκεφάλου.
Μια ανατολική δοξασία παριστάνει τον άνθρωπο με μια άμαξα.
-Τα άλογα αντιστοιχούν στις αισθήσεις.
-Ο νους αντιστοιχεί στον αμαξά.
-Το σώμα της άμαξας παριστάνει το σώμα του ανθρώπου.
-Ο επιβάτης στην άμαξα είναι η ψυχή ή βάσει οντολογίας ή ύπαρξη.
Η κίνηση και η ζωή για τον επιβάτη εξαρτάται άμεσα από της αισθήσεις και από τον αμαξά-Νου που κατευθύνει τα άλογα - αισθήσεις στον σωστό δρόμο.
Αφού έχει δώσει εντολή ο επιβάτης σύμφωνα με την επιθυμία του.
Ο αμαξάς είναι επίσης εκείνος που θα φροντίσει για την συντήρηση της άμαξας- σώματος που μεταφέρει τον επιβάτη-ψυχή- ύπαρξη.
Η αντιστοιχία αυτή έχει μεγάλη επιτυχία διότι εξαρτά άμεσα το ταξίδι της ζωής και επομένως την συνειδητότητα της ύπαρξης, από την κίνηση της άμαξας μέσω των (αισθήσεων).
Οι αισθήσεις είναι το μέσον που η ύπαρξη έρχεται σε επαφή με το περιβάλλον και αποκτά έτσι συνείδηση του κόσμου.
Επιβεβαιώνεται τώρα η σημασία του χωροχρόνου και η ταυτότητά του με την συνείδηση.
Η φυσική διαδικασία και διαδοχή είναι:
Αισθήσεις -Χωρόχρονος - Συνείδηση.
Συνεπώς βελτίωση της συνειδητότητας απαιτεί βελτίωση της ποιότητας των αισθήσεων και όχι μόνο.
Παράλληλα με την βελτίωση της ποιότητας των αισθήσεων, χρειάζεται η θέληση και επιθυμία του επιβάτη.
Επίσης είναι γνωστόν οι αισθήσεις μας πληροφορούν μια άλλη (πραγματικότητα), που έχει την ατομική σφραγίδα του καθενός ανθρώπου πάνω στην Γη.
Η εικόνες αυτές προσεγγίζουν μεταξύ τους ανάλογα με την Αγάπη μεταξύ των ανθρώπων.
Αυτή η συνθήκη υλοποιείται ανάλογα με τον βαθμό επικράτησης του πρώτου νόμου της εκδήλωσης που είναι η Ενότητα.
Υπόβαθρο της Ενότητας είναι η Αγάπη.
Θεμέλιο και ουσία της είναι η Αγάπη.
Η συνειδητοποίηση της Ενότητας των πάντων ισοπεδώνει τις διαφορές λαών και ανθρώπων.
Επικρατεί η Ειρήνη μεταξύ των λαών.
Δεν υπάρχουν διεκδικήσεις εδαφικές, θρησκευτικές, ενεργειακών πηγών, ούτε διαφορετικού χρώματος φυλών.
Η συμφωνία της χαράς αποδίδει θαυμάσια το πνεύμα αυτό της ΕΝΟΤΗΤΑΣ.
Η επικράτηση της ΕΝΟΤΗΤΑΣ μεταξύ των λαών.
Σταματά τις μετακινήσεις μεταναστών και προσφύγων που τους ξεριζώνουν οι πόλεμοι από τις πατρίδες τους.
Αυτό η Ευρώπη και ιδιαίτερα η Ελλάδα το ζει καθημερινά τον τελευταίο καιρό και το αντιμετωπίζει με αλληλεγγύη περισσή.
Θεωρεί τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ότι είναι άνθρωποι και όχι άψυχα αντικείμενα.
Ο ξένιος Δίας κυριαρχεί στις ψυχές των Ελλήνων και τους παρακινεί σε πράξεις ειλικρινούς αλληλεγγύης.
Οι άλλοι λαοί της Ευρώπης δεν ακολουθούν το παράδειγμα των Ελλήνων και σηκώνουν φράγματα στην είσοδο των προσφύγων και μεταναστών.
Δεν αισθάνονται Ενότητα με τους άλλους ανθρώπους, τους θεωρούν απειλή για την ασφάλεια της χώρας τους.
Πρακτική φιλοφοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου