Αυτό το "εγώ" είναι φανταστικό προϊόν ταύτισης του νου με το αληθινό ΕΓΏ.
Υποδύεται έτσι τον ρόλο του ΕΓΏ στην ύπαρξη και παράγει παραμόρφωση της εικόνας του κόσμου..
Αυτή η φαινομενικά απλή διαφοροποίηση προκαλεί την δημιουργία των δισεκατομμυρίων διαφορετικών πραγματικοτήτων στο ανθρώπινο γένος επάνω στην γη.
Αποκαλείται φυσιολογικό (ΕΓΏ) ο επίσημος κάτοικος του εγκεφάλου, ήτοι ο Θεός, το όντως (ΟΝ).
Που είναι και η μοναδική αιτία δημιουργίας του κόσμου.
Το φυσιολογικό (ΕΓΏ) είναι η μόνη έμφυτη έννοια που διεκδικεί τον τίτλο του Υποκειμένου.
Μόλις οι αισθήσεις βρεθούν για πρώτη φορά απέναντι στο αντικείμενο του κόσμου.
Η δομή του εγκεφάλου είναι τέτοια που μπορεί να κατασκευάσει ένα τρισδιάστατο (ολόγραμμα) από παρατήρηση του χωροχρόνου.
Τον χωρόχρονο κατασκευάζει ο ίδιος,
ως σύστημα τεσσάρων (διαστάσεων) και το μετατρέπει μετά σε σύστημα τριών.
Δηλαδή στον χώρο των τριών διαστάσεων ο οποίος καλείται Ευκλείδειος χώρος.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε, είναι μόνο η προβολή του πραγματικού σύμπαντος των τεσσάρων διαστάσεων.
Στον χώρο των τριών διαστάσεων, που ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί με τις αισθήσεις που διαθέτει.
Οπότε σ' αυτόν τον χώρο ο ίδιος εγκέφαλος παράγει ένα πανηγύρι γεγονότων μέσα σε ένα απόλυτα όμορφο σκηνικό.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε αίσθηση του ωραίου και αρμονικού.
Το οποίο ενυπάρχει στην ουσία του εγκεφάλου και αυτό προβάλει προς τα έξω.
Έναν αρμονικό όμορφο κόσμο, όμοιο με την εσωτερική δομή της ύπαρξης του.
Δηλαδή το σύνολο της η ζωή με τα δρώμενά της είναι ένα (ολόγραμματικό) κατασκεύασμα του εγκεφάλου.
Διαφορετικά η ζωή θα ήταν μια ανούσια εμπειρία.
Ένας ωκεανός από ενεργειακά κβάντα χωρίς κανένα νόημα.
Συνεπώς ο άνθρωπος δημιουργεί ανά πάσα στιγμή κόσμο αρμονίας με νόημα.
Την αρμονία παράγει το υποκείμενο παρατήρησης που είναι αποκλειστικά και μόνο το ΕΓΏ.
Η ατομικότητα είναι ανύπαρκτη και οφείλεται στην παρανόηση του "εγώ".
Η φαντασία του "εγώ" μετατρέπει την ζωή των ανθρώπων σε παρανόηση με αντίστοιχες συνέπειες.
Το "εγώ" σφετερίζεται μια υπαρκτή ανωτάτη αρχή.
Εισάγει ξένα προς την αληθινή ύπαρξη στοιχεία, αλλοιώνει το ήθος των ανθρώπων.
Παράγει μίση.
Γίνεται αιτία πολέμων και καταστροφών επάνω στον πλανήτη Γη.
Το ΕΓΏ παραμένει υποχρεωτικά το μοναδικό υποκείμενο, που παρατηρεί το αντικείμενο του ΚΌΣΜΟΥ.
Η διαφοροποίηση της ποιότητας των αισθητηρίων οργάνων από άνθρωπο σε άνθρωπο προσδίδει διαφορετική αντίληψη του κόσμου για τον κάθε ένα από μας.
Η εικόνα διαφοροποιείται ακόμη περισσότερο ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων παρατηρητών.
Επειδή όμως θεωρεί ότι αυτό, που ο καθένας αντιλαμβάνεται σαν πραγματικότητα του κόσμου είναι αληθές.
Ταυτίζεται με την έννοια αυτή και δημιουργεί ένα ψεύτικο "εγώ".
Έτσι κάθε άνθρωπος επάνω στην Γη δημιουργεί και έναν δικό του προσωπικό κόσμο.
Εξαίρεση ίσως να αποτελούν τα ερωτευμένα ζευγάρια.
Είναι η μόνη περίπτωση που οι υπάρξεις μπαίνουν κυριολεκτικά η μία μέσα στην άλλη.
Σε τέτοιο δέσιμο που αισθάνονται σαν να είναι μια ύπαρξη.
Τα "εγώ" κυριολεκτικά εξομοιώνονται.
Σ' αυτή την παραζάλη του Έρωτα είναι πιθανόν, να βλέπουν την ίδια πραγματικότητα.
Αυτό όμως ισχύει όσο διαρκεί η αστραπή του Έρωτα.
Ο Έρωτας είναι εκείνος, που δίνει μια γεύση αιωνιότητας.
Ένα παραθυράκι στην αλήθεια της ύπαρξης.
Αυτό είναι αρκετό, σαν υπόμνηση για εκείνους που έχουν περάσει με επιτυχία την ερωτική τους φάση στην ζωή.
Για να θυμίζει ότι:
Η μόνη αλήθεια της ύπαρξης είναι κατά βάθος η ΕΝΌΤΗΤΑ.
Η ψευδαίσθηση διαφοροποίησης στην αντίληψη του κόσμου που δημιουργεί
το ψέμα του "εγώ".
Γίνεται με την σειρά της αιτία εμφάνισης της έννοιας "ιδιοκτησία" με όλα τα κακά επακόλουθα.
Η φανταστική εικόνα του κόσμου δίνει ανάλογες ανύπαρκτες εντυπώσεις στον άνθρωπο.
Η όλη δράση του στην συνέχεια είναι παρανοϊκή, αφού στηρίζεται σε πλήρη παρανόηση.
Η ανθρωπότητα ολόκληρη είναι σε παράνοια διότι ενεργεί με εντολές από τα παράσιτα "εγώ".
Η μόνη πραγματικότητα είναι η ΕΝΌΤΗΤΑ στην οποία ο εγκέφαλος του ανθρώπου δίνει μορφή και περιεχόμενο.
Δημιουργεί κόσμο μέσα στο χάος.
Δημιουργεί ομορφιά από την ασχήμια και την αβεβαιότητα.
Ο χώρος και χρόνος είναι τύποι της νόησης κατά τον (Καντ), που ανήκουν στην δομή του εγκεφάλου και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα σαν φυσικές οντότητες.
Η παιδεία καλείται επειγόντως
Μετά απ’ αυτό η Φιλοσοφία οφείλει να βρει τους τρόπους να παρουσιάσει την Αλήθεια στον αμύητο άνθρωπο και να τον βγάλει από την πλάνη.
Αλλά ο ρόλος της τώρα είναι περισσότερο δύσκολος και απαιτεί συνεργασία με άλλους χώρους του πνεύματος.
Διότι οφείλει να ξεπεράσει τον σοβαρό αντίπαλο που λέγεται "εγώ".
Πρέπει να παλέψει με ένα φάντασμα, πού έχει χίλιους δυο τρόπους να ξεγλιστράει από τις παγίδες που του στήνει η λογική.
Χρειάζεται εδώ να συνεργαστεί με άλλες επιστήμες όπως είναι η ψυχολογία και η ιατρική και τέλος μέσω της παιδείας,να διοχετεύσει με τέχνη την αλήθεια στους νέους.
Με την κατανόηση της αλήθειας του κόσμου, ο ρόλος του ανθρώπου στην Γη αλλάζει ριζικά.
Αποκτάει τον ρόλο μέσα στον Κόσμο που πραγματικά του ανήκει.
Ο αυτοσκοπός του ανθρώπου μετά την συνειδητοποίηση της Αλήθειας είναι:
Να απολαύσει χωρίς διεκδίκηση τα αγαθά της ζωής με ειρήνη και αγάπη κατά την διάρκεια του σύντομου ονείρου που λέγεται ζωή.
Και το σπουδαιότερο να χαρίσει την αυτοσυνείδηση στο ίδιο το ΟΝ.
Οι διαφορές στις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις των λαών είναι βαθιά ριζωμένες μέσα στον νου των ανθρώπων.
Η συνεχής διαμόρφωση της γνώσης που λαμβάνει στις τρεις βαθμίδες της ζωής του.
Οικογένεια - Σχολείο - Κοινωνία, επέδρασαν αποφασιστικά στην ενίσχυση της πλάνης του "εγώ" βαθιά μέσα στον νου του.
Πρέπει τώρα να καθιερωθεί μια συστηματική αλλά διαφορετικού τύπου εκπαίδευση, από την στοιχειώδη μέχρι την ανωτάτη βαθμίδα.
Σε αυτού του τύπου την εκπαίδευση πρέπει να κυριαρχεί ο ανθρωπισμός και η αγνή (αγάπη) για τον άνθρωπο και να ακολουθούν οι πρακτικές γνώσεις.
Να τονίζεται τέλος μέσω της Φιλοσοφίας η οποία πρέπει να διδάσκεται συστηματικά στα σχολεία, από τους αρχαίους φιλοσόφους μέχρι τους νεότερους.
Η πραγματική αιτία της ύπαρξής του ανθρώπου στον κόσμο.
Είναι η απόκτηση (συνειδητότητας) αντί πάσης θυσίας.
Η Φυσική και τα Μαθηματικά είναι απαραίτητα εφόδια για την σωστή εξέλιξη.
Αλλά να μην γίνεται εις βάρος της ανθρωπιστικής πλευράς της διδασκαλίας.
Η γνώση των δυο αυτών κλάδων της επιστήμης θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα των νέων σε μια βάση πίστης και σεβασμού προς την νομοτέλεια της Φύσης και της ζωής.
Η ανακάλυψη ενός άλλου επόμενου σταδίου ύπαρξης.
Μετά την κατανόηση της Απόλυτης Αλήθειας για την Εδώ και Τώρα ύπαρξη.
Το επόμενο πεδίο ύπαρξης το οποίο υπάρχει σύμφωνα και με την διαίσθησή μου.
Δεν είναι δυνατόν να εμπειραθεί με τις υπάρχουσες αισθήσεις.
Μόνο με υπέρβαση της υλικής φύσης του ανθρώπου και μετάβασή του στον χώρο των ιδεών.
Ο Άρθουρ Κλαρκ συγγραφέας έργων
επιστημονικής φαντασίας.
Έχει γράψει το έργο με τίτλο
Επικυρίαρχοι.
Σ' αυτό παρουσιάζει τους
προβληματισμούς των ανθρώπων που ζουν σε
μια ομοιόμορφη κοινωνία κατασκευής
(Επικυρίαρχων) εξωγήινων όντων.
Πρακτική φιλοσοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου