Ψηλά το κεφάλι βρε παλληκάρι!

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΟ ΜΠΑΚΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΥΣΟ! ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΣ.

Ανδρεαδάκης Νίκος

Κυριακή μεσημέρι. Μόλις επιστρέψαμε στο σπίτι από την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία όπου κοινωνήσαμε όλοι μαζί. Ετοιμαστήκαμε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την εβδομάδα που έρχεται…


Η σύζυγος με την βοήθεια του Θεού, είναι έγκυος στον τέταρτο μήνα. Καθώς ετοιμάζει το κυριακάτικο τραπέζι, βγήκα έξω με τους δύο γιους μου να παίξουμε μπάλα και να ασχοληθώ λίγο μαζί τους. Είναι ευκαιρία σήμερα που είναι Κυριακή και δεν εργάζομαι, να έρθουμε πιο κοντά…

Καθώς παίζουμε, παρατηρώ τα παιδιά μου ότι είναι πολύ χαρούμενα που ο μπαμπάς τους είναι σήμερα εκεί, μαζί τους. Ξέρεις πατέρα ποια είναι η καλύτερή μου ημέρα; Η Κυριακή, γιατί είσαι όλος δικός μας…Έτσι μου είχε πει κάποτε ο μεγάλος μου  γιός που είναι επτά χρονών. Τα βλέπω που είναι ξέγνοιαστα και γελούν συνέχεια και ένα σφίξιμο με πιάνει στο στομάχι…

Γκολ!!! Μπαμπά, σου έβαλα γκολ!!! Όταν μεγαλώσω θα γίνω ποδοσφαιριστής, μου λέει ο μεγάλος. Όταν μεγαλώσω θα γίνω πιλότος και θα σας βλέπω από ψηλά, μου λέει ο μικρός, που είναι τεσσάρων χρονών. Δεν αντέχω…Το σφίξιμο στο στομάχι έγινε λυγμός και τα μάτια μου βούρκωσαν…Τα δάκρυα που κύλησαν λες και δεν βγήκαν από τα μάτια μου. Είναι λες και βγήκαν από την καρδιά μου…Αναρωτιέμαι, τι μέλλον ετοιμάζουμε για αυτές τις ψυχούλες; Τι θα βρουν μπροστά τους τις ημέρες που έρχονται; Γιατί με τις επιλογές μας ή ακόμα με την ανοχή μας στις επιλογές των άλλων αδικήσαμε τόσο πολύ τα παιδιά μας;


Τα παιδιά μας είναι το μέλλον της Πατρίδος. Είναι η συνέχεια η δική μας αλλά και των προγόνων μας…Αλήθεια, αξίζουμε την ελευθερία που μας χάρισαν οι πρόγονοί μας; Αξίζουμε την ευλογία που μας έστειλε ο Θεός στο σπίτι μας και έχουμε παιδιά; Οι παππούδες μας θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή, τις οικογένειές τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Είμαστε τελικά ελεύθεροι;

Μήπως τελικά είμαστε δούλοι των παθών μας;   Πουλήσαμε την ελευθερία μας, την κληρονομιά χιλιάδων ετών, την ίδια την αξιοπρέπειά μας για λιγότερο από τριάντα αργύρια…Αναρωτιέμαι  τι να έφταιξε και αφήσαμε πίσω μας τις αξίες που χαρακτηρίζουν τους ΕΛΛΗΝΕΣ. Πού πήγαν τα ιδανικά της φυλής; Θα δώσουμε λόγο για αυτά που κάναμε και για αυτά που ανεχόμαστε…Η ανοχή είναι συνενοχή…Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε πως όταν θίγεται η Πίστη μας και η Πατρίδα μας δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπούμε…

Θυμήθηκα τον γέροντα-Άγιο Παΐσιο και γλύκανε λίγο η ψυχή μου. Τον αγαπώ πολύ τον παπουλάκο μου. ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ! Είναι ζωντανός και όποτε τον χρειαστούμε τρέχει άμεσα να βοηθήσει…Μα να τον βλέπω δίπλα μου…Μου χαμογελάει πατρικά με τα μεγάλα μαύρα μάτια του που ξεχειλίζουν από αγάπη και μου λέει: Γιατί στενοχωριέσαι ευλογημένε; Γιατί απελπίζεσαι;

Η απελπισία παιδί μου, είναι παγίδα από το ταγκαλάκι…Αυτοί έχουν το χρήμα, έχουν την εξουσία σε ετούτον τον ψεύτικο κόσμο ενώ εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ που είμαστε μέσα στα ΑΓΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΛΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ έχουμε τον ίδιο τον ΧΡΙΣΤΟ!!! Λίγο πράγμα το θεωρείς αυτό; Δεν θυμάσαι παιδί μου που λέει ο ψαλμωδός, πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς·;  

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΒΡΕ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ!ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΟ ΜΠΑΚΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΥΣΟ! ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΣ…

Πήρα την εικόνα του από το εικονοστάσι του στην αυλή μου και την φίλησα με δάκρυα χαράς στα σαρκικά μάτια…Σε ευχαριστώ παπουλάκο μου…Να είσαι δίπλα στο Γένος από εδώ και στο εξής…Σε χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ..Την ευλογία σου να έχουμε….


ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Αβέρωφ