Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Η συνείδηση οδηγεί τα βήματά μας σ' αυτή τη γη

 (...) Νομίζω πως ο σοφός δεν κάνει τίποτα ιδιαιτέρως ούτε και μόνος του..

Ούτε και οι πιο ενδόμυχες σκέψεις του δεν γίνονται χωρίς μάρτυρα, στον βαθμό τουλάχιστον που ο ίδιος είναι παρών μαζί με τον εαυτό του΄ και είτε ήταν λόγια του ίδιου του Απόλλωνα η Πυθική επιγραφή είτε κάποιου άνδρα που γνώριζε καλά τον εαυτό και γι' αυτό ήθελε να το κάνει γνωμικό για όλους, νομίζω πως ο σοφός που έχει το «γνώθι σαυτόν» και το λογικό του ως συμπαραστάτη δεν θα φοβόταν ποτέ κάτι που θα τρόμαζε τους πολλούς ούτε θα επιχειρούσε κάτι που άλλοι τολμούν χωρίς ντροπή. (...) 
Μαζί με το Πυθικό επίγραμμα επαινεί και αυτό του Ευριπίδη, το οποίο θεωρεί ως συνείδηση των ανθρώπων τη νόσο που τους καταστρέφει όταν αναλογίζονται πως έχουν κάνει κάτι κακό.

Αυτή ακριβώς η συνείδηση είναι που δημιούργησε στον νου του Ορέστη τις μορφές των Ευμενίδων, όταν τον είχε κυριεύσει μανία κατά της μητέρας του. Ο νους εξουσιάζει τις πράξεις και η συνείδηση τις αποφάσεις του νου. Αν είναι σωστές οι επιλογές του νου, η συνείδηση οδηγεί τους ανθρώπους σε όλα τα ιερά, σ' όλους τους δρόμους, σ' όλα τα άλση των θεών και σ' όλους τους τόπους των ανθρώπων, χειροκροτώντας και τραγουδώντας΄ θα ψέλνει για χάρη τους, ακόμα κι όταν αυτοί κοιμούνται, στήνοντας ευλογημένο χορό από την πολιτεία των ονείρων. Αν όμως ο νους παρεκτραπεί, η συνείδηση δεν αφήνει τους ανθρώπους να αντικρίσουν τους άλλους στα μάτια ούτε να μιλήσουν ελεύθερα. Τους διώχνει από τα ιερά και δεν τους επιτρέπει να προσευχηθούν ούτε να σηκώσουν το χέρι παρακλητικά στα αγάλματα, αλλά τους το κόβει όταν το σηκώνουν, όπως κόβει ο νόμος τα χέρια όσων του εναντιώνονται.

Τους απομονώνει από κάθε συντροφιά και τους τρομοκρατεί όταν κοιμούνται΄ μετατρέπει σε όνειρα και σε μορφές ανέμου όσα βλέπουν μέρα με την ημέρα και οτιδήποτε νομίζουν ότι ακούνε ή λένε, ενώ τις θολές και φανταστικές φοβίες τις κάνει αληθινές και τους δίνει τη δυνατότητα να προκαλούν τον φόβο. Νομίζω πως εξήγησα με σαφήνεια και σύμφωνα με την πραγματικότητα ότι η συνείδηση θα με ελέγχει όπου κι αν πάω, είτε σε ανθρώπους που με ξέρουν είτε σε ανθρώπους που δεν με ξέρουν, αν προδώσω τους συντρόφους μου. ΄Ομως δεν θα προδώσω ούτε αυτούς ούτε τον εαυτό μου». (...)

Απολλώνιος Τυανέας (1ος αιώνας μ.Χ) 


to-en.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου