Οπότε χωρίς την ύπαρξη Θερμότητας και Νόησης δεν υπάρχει εκδήλωση..
Προκειμένου να αποδειχθεί η αλήθεια της ανωτέρω πρότασης θα ακολουθήσω μια συλλογιστική παρόμοια με την γνωστή μέθοδο των μαθηματικών, την εις άτοπον απαγωγή.
Θεωρώ δηλαδή κατ' αρχήν ότι, η υπόθεση της ύπαρξης Θερμότητας είναι μη αληθής και εξετάζω το αποτέλεσμα.
Το ίδιο κάνω στην συνέχεια και με τον Νου.
Η μέθοδος είναι γνωστή στην μαθηματική επιστήμη και την λογική με τον όρο:
Εις άτοπον (απαγωγή).
Εν προκειμένω αν αφαιρέσουμε την θερμότητα δεν μένει τίποτα που να κινείται,γιατί δεν υπάρχει κάτι που να αντικαθιστά την θερμότητα και να επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα.
Χωρίς κίνηση εξαφανίζεται και το (γίγνεσθαι), που είναι καίριο συστατικό της εκδήλωσης, αρά αναιρείται η ίδια η εκδήλωση.
Είναι γεγονός ότι η Θερμότητα είναι εκείνη η δυναμική μορφή ενέργειας, η οποία υπεισέρχεται σε μια φυσική διαδικασία και προκαλεί μια φυσική μεταβολή.
Για παράδειγμα η καύση του άνθρακα είναι η χημική ένωση του άνθρακα με το οξυγόνο.
Η αντίδραση είναι εξώθερμος και παράγεται θερμότητα.
Η θερμότητα αυτή μπορεί να κινήσει ένα όχημα.
Υπάρχουν δυο κατηγορίες φαινομένων.
Τα φαινόμενα στα οποία η (Εντροπία) αυξάνεται θετική Εντροπία και εκείνα στα οποία η Εντροπία ελαττώνεται, αρνητική Εντροπία.
Τα δισεκατομμύρια άστρα του σύμπαντος είναι όλα φωτεινοί Ήλιοι.
Με το φως και την θερμότητα που παράγεται στο εσωτερικό τους μέσω πυρηνικών αντιδράσεων, παρέχουν ζωή στους πλανήτες που αποτελούν τα ηλιακά συστήματα αυτών των Ήλιων.
Δημιουργούν δηλαδή αρνητική εντροπία.
Λόγω ύπαρξης της παγκόσμιας έλξης το σύμπαν διαστέλλεται, αλλάζει δηλαδή τάξη τέτοια, κατά την οποία η εντροπία αυξάνεται, θετική εντροπία.
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των δυο μορφών εντροπίας αποτελεί η διάκριση μεταξύ (Χάους και Αρμονίας)
Στην θετική Εντροπία η κίνηση αποσκοπεί στην διάλυση της υπάρχουσας τάξεως, στην δε αρνητική έχουμε αύξηση της τάξεως.
Για παράδειγμα ο θάνατος και η ζωή.
Στον θάνατο έχουμε διάλυση της υπάρχουσας τάξης και επιστροφή στο χάος.
Ενώ στην ζωή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Δηλαδή συσσώρευση υλικών από το χάος προς δημιουργία ορισμένης τάξης βάσει σχεδίου.
Κάθε φυσικό φαινόμενο είναι συνδεδεμένο με αύξηση ή ελάττωση της Εντροπίας, δηλαδή με την κίνηση.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε φυσικής μεταβολής.
Συνεπώς αν αφαιρεθεί η Θερμότητα ακυρώνεται κάθε φυσική μεταβολή.
Ακυρώνεται δηλαδή η εκδήλωση του σύμπαντος κόσμου.
Η λειτουργία όμως του κόσμου αυτού στο μοτίβο που μας είναι γνώριμο και αποδεκτό, ρυθμίζεται από τον παράγοντα Νόηση.
Η Δικαιοσύνη η Σοφία και η Ελευθερία τα τρία συστατικά της Δημοκρατίας έχουν μέσα τους αρκετή δόση Νόησης.
Η ύλη σε οποιαδήποτε μορφή αυτής συμπεριλαμβάνει την Νόηση, δηλαδή την πνευματική ενέργεια λειτουργίας του Νου.
Η Νόηση είναι της αυτής φύσεως με την Θερμότητα.
Δεν προϋπάρχει δηλαδή σε έναν εγκέφαλο, αλλά εμφανίζεται, όταν διαπιστωθεί νοητική διαφορά μεταξύ δυο ή περισσοτέρων εγκεφάλων.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με την θερμότητα.
Η θερμότητα αποκτά νόημα μόνο όταν υπάρχει διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ δυο σωμάτων. Τότε και μόνο τότε ρέει ενέργεια υπό μορφή θερμότητας από το θερμότερο προς το ψυχρότερο σώμα.
Το ηλεκτρόνιο η πλέον στοιχειώδης μονάδα ύλης έχει μνήμη, είναι ον νοήμον.
Το γεγονός έχει πιστοποιηθεί από πειραματικές διατάξεις στην Φυσική του μικρόκοσμου.
Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι σύνολα από νοήμονες μηχανισμούς.
Οι μηχανισμοί αυτοί συνίστανται από αλυσίδες νευρώνων.
Οι νευρώνες αυτοί με την χρήση ηλεκτρικών ωθήσεων εξασφαλίζουν την επικοινωνία των αισθητηρίων οργάνων με τον εγκέφαλο.
Αλλά και επιτελούν κάθε άλλη νοητική λειτουργία του (εγκεφάλου).
Στην προηγούμενη ανάρτηση που αναφέρεται στην λειτουργία του εγκεφάλου, έγραφα ότι, η Θερμότητα και ο Νους είναι τα κύρια στοιχεία της εκδήλωσης του σύμπαντος.
Εδώ ασχολήθηκα ειδικότερα με αυτές τις έννοιες που αποτελούν τα θεμέλια της οντολογίας.
Έτσι προκειμένου για να δείξω ότι, η Θερμότης είναι ένα κύριο συστατικό της εκδήλωσης του κόσμου, έκανα πιο πάνω μια υποθετική ακύρωση της Θερμότητας.
Το αποτέλεσμα ήταν σταμάτημα κάθε φυσικής μεταβολής, ένα πάγωμα της εκδήλωσης.
Σκεφτείτε τώρα αντιστοίχως μια ανυπαρξία της Νόησης από την εκδήλωση του κόσμου.
Αποτέλεσμα θα ήταν πλήρης ανομία και όχι μόνο.
Η δυσαρμονία που θα προκύψει από την έλλειψη έννομης μαθηματικής σχέσης μεταξύ των μεγεθών της εκδήλωσης χάνεται άμεσα.
Η εμφάνιση αυτού του κόσμου δεν είναι πλέον κόσμος (στολίδι), αλλά λίθοι και κέραμοι ατάκτως ερρημένοι.
Η ομορφιά ενός ηλιοβασιλέματος εξαφανίζεται χωρίς την Νόηση του κόσμου τούτου.
Η εντύπωση και η αρμονία ενός γυναικείου κορμιού ή της ενάτης συμφωνίας του Μπετόβεν εξαφανίζονται παντελώς χωρίς την παρέμβαση της Νόησης.
Αλλά το σπουδαιότερο είναι τούτο:
Ότι πηγή και φορέας της Νόησης είναι αυτός τούτος ο εγκέφαλος του ανθρώπου.
Η ομορφιά αυτού του κόσμου πηγάζει αυτούσια από μέσα μας.
Ο εγκέφαλος είναι ο μαέστρος, που με την μαγική μπαγκέτα του συγχρονίζει όλη την εκδήλωση να πάρει συγκεκριμένη Μορφή και Νόημα.
Διαφορετικά θα είχαμε την εντύπωση ότι (πλέουμε) σε μιαν απέραντη σούπα ενεργειακών κβάντων και σχέσεων.
Ο Παρμενίδης έχει πει δικαίως το περίφημο:
"Το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι".
Νους Το ΟΝ.
Η δήλωση αυτή είναι μια άλλη διατύπωση της γνωστής φράσης του Παρμενίδη.
Μετά 2500 χρόνια η Φυσική δια της κβαντομηχανικής έρχεται να συναντήσει την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία με επιστημονικά δεδομένα τώρα.
Τι είναι λοιπόν ο άνθρωπος?
Είναι δημιουργός του κόσμου, των νόμων, του ήθους που διέπει τις πράξεις των μελών της κάθε κοινωνίας?
Τι άλλο χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος?
Επιστροφή στην πηγή προέλευσής του χρειάζεται, επανασύνδεση με την μητέρα πατρίδα.
Για να ξαναβρεί τον χαμένο εαυτό του.
Παλιότερα είχα παρομοιάσει το έλλειμμα συνείδησης στον άνθρωπο με την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.
Η κενή διαθήκη περιγράφει πολύ επιτυχημένα την αιτία της πτώσης ως επιθυμία κατάκτησης του καρπού της γνώσης του καλού και του κακού από το αντίστοιχο δέντρο, με προτροπή της Εύας γυναίκας του Αδάμ.
Η κύρια αιτία κατά την γνώμη μου ήταν η κατάκτηση της γνώσης για προσωπικό όφελος και μόνο.
Πράγμα παράνομο η γνώση δεν ανήκει σε κανένα.
Είναι ελεύθερη σε όποιον την χρειάζεται.
Ανήκει σε όλους τους ανθρώπους.
Ο μύθος έχει τεράστια οντολογική σημασία με τις αντιστοιχίες που υπονοεί και υποδεικνύει.
Η αληθής οντολογική σημασία κατά την γνώμη μου είναι ότι.
Η ενσάρκωση του ανθρώπου στην υλική μορφή έχει ένα και μόνο λόγο.
Να δώσει στο ΟΝ την δυνατότητα της αυτοσυνείδησης με προσπάθεια μέσα από τις δυσκολίες της ύλης.
Συνειδητοποίηση χρειάζεται και να αφήσει τα μίση και τις διεκδικήσεις των μικρών ("εγώ").
Το κυνήγι των θησαυρών και των λοιπών υλικών αγαθών δεν φέρνει την ευτυχία.
Η ευτυχία έρχεται μόνο όταν αφήσουμε την καρδιά μας να πλημμυρίσει από την αγάπη που είναι το βασικό στατικό της Ενότητας των πάντων.
Δεν χρειάζεται ο άνθρωπος καμία θρησκεία,αυτή είναι απαραίτητη στα πρώιμα στάδια της συνειδητότητας,
Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ποιος είναι.
Αποκτά αμέσως υπευθυνότητα για όλη την δημιουργία με ότι αυτή συμπεριλαμβάνει.
Βλέπει τα πάντα με κατανόηση και παρατηρεί την εξέλιξη με ηρεμία και αγάπη.
Η δημιουργία οφείλεται σ' αυτόν και είναι γι' αυτόν, για την δική του απόλαυση χωρίς διεκδίκηση όμως.
Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι δυνάμει Θεός.
Πρακτική φιλοσοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου