Τους Φοβισμένους και τους Ισχυρούς.
Αναφύεται εδώ ένα φυσιολογικό ερώτημα:
Ποιος φοβάται τι?
Η απάντηση έρχεται αυτόματα, όταν η ερώτηση είναι βαθιά υπαρξιακή.
Δεν υπάρχει κανείς που να φοβάται.
Η φύση και η εσωτερική δομή του ανθρώπου είναι θωρακισμένη από παρουσίες ξένων σωμάτων.
Που θα βρει λοιπόν φορέα ο φόβος.
Ο φόβος είναι παρενέργεια του φυσιολογικού ΕΓΏ και καμία σχέση δεν έχει με την ύπαρξη καθαυτή.
Κατά συνέπεια δεν υπάρχει φορέας για τον φόβο εντός της ύπαρξης.
Δεν υφίσταται φυσιολογικά κανένας φορέας του φόβου.
Αφού ο φορέας του φόβου είναι ανύπαρκτος, άρα και ο φόβος είναι φανταστικός.
Υπάρχει βέβαια, όπως θα εξηγηθεί στα επόμενα ένα υποκείμενο αλλά αυτό είναι αναγκαίο, για να εξασφαλίζει την ύπαρξη του ΚΌΣΜΟΥ.
Αυτό το υποκείμενο που ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω ως ΕΓΩ, είναι η αντανάκλαση της ύπαρξης, ο εκπρόσωπός της.
Η παρουσία του εδώ παίζει τον ρόλο του παρατηρητή για να υπάρξει ο ΚΟΣΜΟΣ.
Το μόνο που υπάρχει είναι η ύπαρξη, η οποία είναι μονίμως ήρεμη και ατάραχη ανεπηρέαστη από τις μεταβολές που γίνονται στο εξωτερικό κόσμο της ύλης.
Οι μεταβολές καταστάσεων στις οποίες υπόκειται συνεχώς η ύλη σε ένα σύστημα, είναι εξωτερικές και φυσιολογικές.
Αφορούν την ύλη καθ' αυτή και ουδόλως επηρεάζουν την ύπαρξη.
Μια άλλη απορία η οποία αναφύεται επίσης φυσιολογικά στο νου, διατυπώνεται με το ερώτημα:
Μα τότε τι είναι ο άνθρωπος?
Έλα ντε, δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντηθεί ένα τέτοιο ερώτημα!
Όμως και σ' αυτό το αυθεντικά υπαρξιακό ερώτημα, η απάντηση ανέρχεται απλά και πάλι από το βάθος της ύπαρξης.
Η απάντηση όμως δεν μπορεί να κλειστεί στα λόγια γιατί είναι υπερβατική.
Μια χοντρική περιγραφή μόνο μπορεί να γίνει ως κάτωθι.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη χαρακτηριστική ιδιότητα για το είδος άνθρωπος, ώστε αυτός να αποκτά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προσωπικότητα.
Ο Άνθρωπος είναι τα πάντα, αλλά δεν το συνειδητοποιεί!
Περιέχει το σύμπαν ολόκληρο, περισσότερο από όσο το σύμπαν περιέχει τον άνθρωπο.
Οι ιδιότητες που αποκτά εν ζωή είναι σχεδόν όλες επίκτητες που δεν πηγάζουν από την ύπαρξη, ελέγχονται μόνο από τον νου, ο οποίος πάλι παίρνει εντολές από την ύπαρξη.
Υπάρχουν ωστόσο και οι κληρονομικές ιδιότητες, αυτές μεταφέρονται από γενιά σε γενιά από τα βάθη της ύπαρξης.
Ας δούμε τώρα τι είναι ο Φόβος.
Είναι ένα συναίσθημα που δημιουργείται στον νου του ανθρώπου καθαρά από σκέψεις και μόνο.
Η σκέψη εγείρεται στον νου, μετά από ένα αίσθημα, που εισέρχεται στον εγκέφαλο μέσω των αισθήσεων.
Εδώ θα πρέπει να γίνει μια διάκριση μεταξύ του καθαρού φόβου και του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.
Το ένστικτο αυτοσυντήρησης είναι σύμφυτο με την ζωή και υπάρχει εκεί για να την προστατεύει από ορατούς, υπαρκτούς κινδύνους.
Ο μηχανισμός με τον οποίο εξασφαλίζεται η λειτουργία του ενστίκτου είναι ο μηχανισμός (ανάδρασης).
Ένας κοσμικός μηχανισμός που λειτουργεί σε όλη την έκταση του σύμπαντος.
Κατανοητό αλλά τότε οι άλλοι φόβοι που οφείλονται?
Οφείλονται σε σκέψεις και θεωρίες που γεννιούνται μέσα στο νου από κάποιες αιτίες.
Οι αιτίες είναι δυο ειδών, πραγματικές και φανταστικές.
Για τις πρώτες προσπαθεί ο νους να βρει λύση χωρίς δράση, αλλά κατά την διαδικασία τις μεγεθύνει στον υπέρτατο βαθμό και τις μετατρέπει σε εξωπραγματικές.
Οι φανταστικές αιτίες είναι από μόνες τους εξωπραγματικές, είναι φαντάσματα του νου.
Οι κυριότερες απ' αυτές είναι σκέψεις που πηγάζουν από την απώλεια της πεποίθησης της ιδιοκτησίας.
Έχουν δηλαδή απόλυτη σχέση με κεκτημένα που τα θεωρούμε δικά μας, ανεξάρτητα από τον τρόπο απόκτησης των.
Εάν οι σκέψεις αφορούν ανθρώπους του άλλου φύλου, λέγονται σκέψεις ζήλιας και οι αντίστοιχοι φόβοι χαρακτηρίζονται απλά ως ζήλια.
Ζήλια σημαίνει κτητική διάθεση και προσπάθεια δέσμευσης της ελευθερίας του άλλου ατόμου.
Ναι αλλά που είναι το υποκείμενο, ποιος φοβάται ?
Φυσιολογικά έρχεται και απάντηση σ' αυτό το ερώτημα:
Το υποκείμενο εδώ είναι μια (παρενέργεια) του Φυσιολογικού ΕΓΏ, που συμβολίζεται με την λέξη "εγω"
Το ΕΓΏ εισάγεται υποχρεωτικά από την ύπαρξη για να αποκτήσει νόημα το σκέλος κόσμος του ζεύγους ΕΓΏ και ο ΚΟΣΜΟΣ.
Χωρίς ΕΓΩ δεν υπάρχει ΚΟΣΜΟΣ.
Αυτή η παρενέργεια φέρει το όνομα ("εγώ").
Αυτό το "εγώ" είναι ένα κανάλι μέσα από το οποίο εισάγονται όλα τα δεινά στον βίο του ανθρώπου.
Το "εγώ" είναι ο αποκλειστικός φορέας του φόβου.
Φανταστικό το "εγώ" φανταστικοί και ανύπαρκτοι οι φόβοι.
Ας δούμε τώρα ποιοι είναι οι Ισχυροί.
Οι Ισχυροί είναι μια μικρή μειονότητα στον πλανήτη ολόκληρο.
Μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση τους υπολογίζει εκεί γύρω στο 10% και λιγότερο, οι φοβισμένοι αποτελούν το υπόλοιπο 90%.
Αυτοί οι ολίγοι χρησιμοποιούν την δύναμη ως μέσον διαχείρισης των πολλών.
Η δύναμή τους είναι στην σημερινή εποχή η οικονομία και πρώτο μέσον το χρήμα.
Αυτοί οι ολίγοι αριθμητικά είναι και στο ήθος ολίγοι.
Στον βωμό του χρήματος θυσιάζουν τα πάντα, πατρίδα, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, οικογένεια, τον ίδιο τον άνθρωπο τείνουν να τον μετατρέψουν σε ένα άβουλο ον.
Έχοντας όμως αυτή την δύναμη καταφέρνουν να διαχειρίζονται τον υπόλοιπο πληθυσμό και να εκμεταλλεύονται τον πλούτο που παράγει με την εργασία του.
Το μέσον που χρησιμοποιούν για τον χειρισμό των μαζών είναι ο φόβος.
Φόβος απώλειας αγαθών ζωής για τον άνθρωπο και την οικογένειά του είναι το κύριο είδος φόβου.
Αυτόν τον φόβο καταφέρνουν να τον υποβάλλουν στις μάζες με διάφορους τρόπους, αλλά κυρίως μέσω της πολιτικής και της οικονομίας των κρατών.
Οι ιθύνοντες τύποι των Ισχυρών διαθέτουν άτομα γνώστες της ψυχολογίας της μάζας.
Διαθέτουν όμως και τα τεχνικά μέσα, ως επίσης τις κατάλληλες στρατηγικές για να διαδίδουν τον φόβο.
Όποιοι χρησιμοποιούν τον φόβο σαν μέσο διαχείρισης των λαών, διαπράττουν ανόσιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και θα το φέρουν ως φορτίο αβάσταχτο στην συνείδησή τους για πολλές ζωές στο μέλλον.
Τα πλούτη τους είναι το αίμα των λαών που μετέτρεψαν σε αγέλες ζώων.
Παράλληλα φροντίζουν να κρατάνε την παιδεία των λαών σε εκείνα τα επίπεδα, που ευνοούν την μετατροπή τους σε ευάλωτες μάζες.
Το παιχνίδι αυτό το ζούμε στο πετσί μας τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα.
Το παιχνίδι επιβάλλεται από τους Ισχυρούς της Ευρώπης. (...)
Πρακτική φιλοσοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου