Η προδοσία του λειτουργήματος του μετασχηματιστή

"Το πείραμα απέτυχε. Οι Πρωτόπλαστοι πρόδωσαν το λειτούργημα του μετασχηματιστή και έπεσαν από τη «θέση» τους στην κλίμακα της Δημιουργίας. Έχασαν τον Παράδεισο, δηλαδή το ανώτερο μέρος της ψυχής τους που επικοινωνούσε με το Θεό. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά..

Ας σταθούμε σε ένα από αυτά. Άρχισαν να ντρέπονται για το φύλο τους ή καλύτερα συνειδητοποίησαν τη χωριστικότητα των φύλων τους.  Άλλο ο άντρας, άλλο η γυναίκα. Γιατί πριν το βλέμμα τους δεν έπεφτε στα σώματά τους; Μήπως επειδή το ανώτερο μέρος της ψυχής δεν βλέπει τη σάρκα, αλλά το εσωτερικό του ανθρώπου; Μήπως επειδή τότε δεν υπήρχε το εγώ και το εσύ, αλλά μια και μόνη ψυχή ανάμεσά τους; Mε την πτώση στο κατώτερο επίπεδο, φυσικό ήταν να εστιαστεί η προσοχή στα σώματα και στη διαφορά των φύλων. 

Μια άλλη συνέπεια της πτώσης ήταν η τεκνογονία. Ο κόσμος της ύλης είναι φθαρτός, υπόκειται στο νόμο της γέννησης και του θανάτου, γι αυτό ωθεί τα σώματα των ανθρώπων στη δημιουργία απογόνων, όπως είπαμε. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος παρηγοριάς μπροστά στο γεγονός της φθοράς και του θανάτου. Η μόνη τους – κίβδηλη – αθανασία. 

Αλλά μια και θίξαμε το θέμα της τεκνογονίας, δεν θα ήταν ίσως άσκοπη η παράθεση των λεγομένων του Γκουρτζίεφ σ’αυτό το θέμα:
«Περιέγραψε (ο Γκουρτζίεφ) την κατάσταση του πατέρα και της μητέρας. Το πώς βρίσκονται ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και δέχονται τους ήχους και τα αρώματα από τον κήπο και πως νιώθουν όμορφα. Σ’αυτή την κατάσταση, ο σπόρος που σπέρνεται προορίζεται για ευτυχία. Αλλά αν κάποιος είναι γεμάτος πάθος, οργισμένος με τον σύντροφό του ή με κάποιον άλλο, ή αν ο πατέρας σκέπτεται τα οικονομικά του και πόσο θα στοιχίσει το μωρό, τότε όλες αυτές οι επιδράσεις εισχωρούν στο σπέρμα, και η ουσία σχηματίζεται με τάσεις μίσους και φιλαργυρίας. Δεν φταίει ο Θεός γι αυτή την κατάσταση. Τον άνθρωπο τον έφτιαξε για να είναι αγνός. Αν τώρα είναι βρώμικος, αυτό είναι δικό του λάθος.»

Ύστερα από τα παραπάνω, όσοι γονείς έσπειραν παιδιά κάτω από την κυριαρχία του φόβου, του μίσους, της καχυποψίας, του ψεύδους, του άγχους, θα πρέπει να περιμένουν τους καρπούς της σποράς τους στα παιδιά τους.

Τώρα, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί η ψυχική ή πνευματική ερωτική ένωση δεν επιθυμεί την τεκνογονία. Δε εστιάζεται στο σώμα, στον θάνατο, αλλά στην ψυχή ή στο πνεύμα, δηλαδή στην αθανασία. Ζει την αθανασία του Έρωτα και αυτή είναι η πληρότητά της."


Η αποκατάσταση του Εωσφόρου


Σοφία 'Αντζακα