Το άρθρο και το βίντεο που ακολουθεί, είναι γραμμένο Σεπτέμβριο του 2011 κι έχει ενδιαφέρον να δούμε τις τότε προβλέψεις τους σε σχέση με το σήμερα. Τίτλος του άρθρου:
Προετοιμαζόμενοι για την αποτυχία της Ελλάδας
Η οικονομική είδηση της εβδομάδας είναι και πάλι σχετικά με την ευρωζώνη και βλέπουμε πολλά πρόσωπα να εμφανίζονται με πολλές πιθανές λύσεις για το πώς θα λυθεί το πρόβλημα της ευρωζώνης. Φυσικά και για το τι πρέπει να κάνουμε για την Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι, ότι έρχονται από λάθος γωνία. Από την πλευρά του Stratfor, η Ελλάδα δεν έχει ένα ιδιαίτερα λαμπρό μέλλον ως κράτος πριν η κρίση της ευρωζώνης ληφθεί υπόψη.
Η σύγχρονη Ελλάδα παραδοσιακά υποστηρίζεται από τρεις πυλώνες:
Πρώτη είναι η ναυτιλία. Ως ένας πολιτισμός που είναι ως επί το πλείστον τα παράκτια είναι λογικό ότι θα ήταν πολύ καλή στα ναυτιλιακά. Ωστόσο, στην εποχή των σύγχρονων μεταφορών και σούπερ πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η Ελλάδα απλά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί, και οι περισσότεροι από τη ναυπηγική βιομηχανία της έχουν εδώ και πολύ καιρό φύγει για πιο πράσινα λιβάδια σε μέρη όπως η Νορβηγία, η Κίνα ή την Κορέα.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι ο τουρισμός και αυτός εξακολουθεί να είναι μια επιλογή, αλλά ο τουρισμός από μόνος του δεν μπορεί να υποστηρίξει ένα σύγχρονο κράτος.
Η τελική επιλογή, είναι αυτή που οι Έλληνες της αξιοποίησης της θέσης της Ελλάδας. Συνήθως για να επιτρέψει σε κάποια εξωτερική δύναμη να μάχεται κάποιον στη γειτονιά στην Ελλάδα. Όταν η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της στις αρχές της δεκαετίας του 1800, αυτή η εξωτερική δύναμη ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο χρησιμοποίησε την Ελλάδα ως ξίφος εναντίον των Τούρκων. Αργότερα, οι Αμερικανοί έπαιξαν έναν παρόμοιο ρόλο υποστηρίζοντας Ελλάδα ενάντια στους Σοβιετικούς. Και στις δύο περιπτώσεις τεράστιες ποσότητες κεφαλαίου ήρθε να στηρίξει την Ελλάδα. Ωστόσο, στη μετα-ψυχροπολεμική περίοδο, η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, και ενώ οι Έλληνες δεν τα πάνε καλά με τους Τούρκους, κανείς δεν θέλει να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα εναντίον τους. Η Ελλάδα δεν έχει πλέον έναν περιφερειακό εχθρό που μοιράζεται με κάποιον άλλο. Το πιο κοντινό θα μπορούσε να είναι οι Τούρκοι και πάλι, αλλά μόνο αν οι Τούρκοι χαλάσουν τη σχέση τους με το Ισραήλ ή την Κύπρο και μάλιστα πολύ άσχημα.
Εν κατακλείδι, τα διάφορα στηρίγματα που έχουν επιτρέψει στο ελληνικό κράτος να υπάρχει από τη δεκαετία του 1820 απλά δεν υπάρχουν πια και έτσι η διαδρομή πηγαίνει προς αυτή την κατεύθυνση: Η Ελλάδα δεν θα διασωθεί. Η Ελλάδα απλά δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική εκτός εάν της δοθεί μια σταθερή προσφορά κεφαλαίων από το εξωτερικό που δεν θα πρέπει αναγκαστικά να ξεπληρώσει. Και ακόμα κι αν αυτό μπορούσε να φέρει κάποια επανεκκίνηση, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από το φορτίο του χρέους της. Είναι απλά πολύ μεγάλο.
Η Ελλάδα πρέπει να πεταχτεί έξω από την ευρωζώνη, αν είναι το ευρώ να επιβιώσει.
Και καταλήγει για το χρέος της Ελλάδας, που από τότε έχει σχεδόν διπλασιαστεί, θα συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες χώρες και θα υπάρξουν καταστροφικές τραπεζικές καταρρεύσεις στην Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Γαλλία, πιθανώς με αυτή τη σειρά.
Βέβαια, από τότε μέχρι σήμερα, μετρήσαμε μνημόνια, μετρήσαμε τα κέρδη των Γερμανών από το δανεισμό τους προς τους Έλληνες, μετρήσαμε αυτοκτονίες, ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων κλπ αλλά αυτό δεν είναι το θέμα του άρθρου. Το θέμα δεν είναι η διάσωση της Ελλάδας, αλλά της ευρωζώνης, που σε άλλη ανάλυση «μαντικής», το ίδιο το Stratfor βλέπει να διαλύεται μαζί με την Ε.Ε. και να σπάει στα τέσσερα.
Ο λόγος που το δημοσιεύω σήμερα είναι οι τρεις πυλώνες που αναφέρει, και ειδικά ο τρίτος. Όχι η ναυτιλία, από την οποία έτσι κι αλλιώς οι Έλληνες δεν κερδίζουν πολλά αφού οι καπετάνιοι-εφοπλιστές μονίμως απαλλάσσονται των ευθυνών τους, ούτε ο τουρισμός, που αλλιώς τον νιώθουν οι Έλληνες κι αλλιώς το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο, αλλά η κυνικότητα της αναφοράς του τρίτου πυλώνα.
Το… «ταλέντο» της Ελλάδας, είναι να προσφέρεται ως πάτημα στις εμπόλεμες ορέξεις των φίλων της. Τότε, της δίνουν λεφτά, λέει ο αρθρογράφος, λες και η χώρα μας είναι γι’ αυτόν μια πόρνη και τίποτα παραπάνω.
Να θυμίσω ότι το Stratfor, (Strategic Forecasting, Inc.) είναι μια αμερικάνικη εταιρεία εκδόσεων και συλλογής πληροφοριών παγκόσμιας κλίμακας, η οποία ιδρύθηκε το 1996 στο Ώστιν του Τέξας, από τον εβραϊκής καταγωγής, Ούγγρο George Friedman, ο οποίος είναι και πρόεδρος της.
Βέβαια, άμα έχεις τέτοιους “φίλους” -αμερικανοσιωνιστές- και πολιτικούς που τους προσκυνούν, τι να τους κάνεις μετά τους εχθρούς;
Ανατριχιάσατε…;
nea.allnewz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου