Το ερώτημα που πλανάται πάνω από τη Γηραιά Ήπειρο είναι αν ο Τσίπρας μπλοφάρει ή αν εννοεί αυτά που λέει. Το Βερολίνο γνωρίζει πολύ καλά ότι ο 40άρης αριστερός έχει «στόφα» ηγέτη με αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά, κι αυτό είναι που τους ανησυχεί περισσότερο...
Το περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί τις δέκα πρώτες μέρες της διακυβέρνησης του φανερώνει ότι το status quo που εδώ και χρόνια ελέγχει τις οικονομίες της ευρωζώνης και το χρηματοπιστωτικό σύστημα φοβάται ιδιαιτέρως τον Τσίπρα.
Ο 40άρης αριστερός πολιτικός αποτελεί συστημικό κίνδυνο όχι γιατί θέλει να διαλύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και διάφορες άλλες ασυναρτησίες που ακούγονται και γράφονται από τον ξένο Τύπο, αλλά επειδή απειλεί τα συμφέροντα μιας νομενκλατούρας και μιας γραφειοκρατίας που δεν έχει μάθει να μιλάει με πολιτικούς όρους, αλλά με χρηματοοικονομικά δεδομένα και αριθμούς.
Το δόγμα Μέρκελ περί δημοσιονομικής και νομισματικής σταθερότητας είναι τουλάχιστον υποκριτικό, αφού πρόκειται για το ίδιο σύστημα που τα προηγούμενα χρόνια διόγκωσε την καταναλωτική πίστη και το ευρωπαϊκό χρέος με «χαρτούρα» και τοξικά παράγωγα.
Οι παραγωγοί της «φούσκας», οι εμπνευστές της δομημένης μόχλευσης και της γιγάντωσης των χρηματοπιστωτικών εργαλείων παγκοσμίως κατασκευάζουν τώρα ένα νέο εσωτερικό εχθρό προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι, με κίνδυνο να διαλύσουν πολιτικά την ευρωζώνη.
Ο Τσίπρας χαλάει τη… μαγιά σε όλους αυτούς που τώρα σφυρίζουν αδιάφορα για το γεγονός ότι επί σειρά ετών το «μαύρο» χρήμα επενδύεται σε γερμανικά ομόλογα, σε βρετανικά ακίνητα, σε ολλανδικές μετοχές ή τοποθετείται στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο.
Αυτά προφανώς τα λησμονεί η του ηθικοπλαστικού οικονομισμού, Άνγκελα Μέργκελ.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο «σκληρός» Σόιμπλε δεν έχει ακούσει τίποτα για το σκάνδαλο της Siemens και τον Χριστοφοράκο και για αυτό έχασε τα λόγια του όταν στη συνέντευξη Τύπου στις 5 Μαίου 2015 ρωτήθηκε από Έλληνα δημοσιογράφο για το θέμα.
Οι Ευρωπαίοι καταλαβαίνουν ότι ο Τσίπρας δεν μπλοφάρει. Το δυστύχημα είναι ότι οι υπόλοιποι ηγέτες του Νότου δεν έχουν τα κότσια και το πολιτικό ανάστημα να σταθούν δίπλα του και να προχωρήσουν μαζί στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Στέκονται στα μετόπισθεν και στο πρόσωπο του Τσίπρα οραματίζονται τον άνθρωπο, τον ηγέτη που θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και μετά θα τρέξουν να τον υποστηρίξουν. Ο Ρέντσι, ο Ολάντ, ο Ραχόι, ακόμα και ο Μάριο Ντράγκι όταν ανέλαβαν καθήκοντα υπόσχονταν ότι θα βάλουν φρένο στη σαρωτική λιτότητα του δόγματος Μέρκελ. Τίποτα δεν έκαναν όμως.
Τώρα όλοι τους υπέκυψαν και προσκύνησαν την παντοκρατορία της. Οι λόγοι είναι προφανείς, έχουν όλοι τους «γραμμάτια» και δεσμεύσεις που δεν τους επιτρέπουν να ορθώσουν ανάστημα.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν διαπραγματεύεται μόνον το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Παλεύει να σπάσει τη σαπίλα και το «απόστημα» που σαν το σαράκι τρώει εδώ και χρόνια το Ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Και αυτή η σαπίλα τον έφερε στην θέση που είναι σήμερα. “Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα” με κίνδυνο διχασμό των Ελλήνων. Μία θέση που ή θα βάλει στην θέση τους, τους προθητές της Ευρώπης ή θα την διαλύση.
Αυτή είναι η τραγική αλήθεια…
zachariasandfriends.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου