Ο εραστής του Θεού και όχι ο μελετητής της φύσης Του

Το πρώτο και τελευταίο μάθημα που παίρνει ο άνθρωπος όταν εξετάζει τον αντικειμενικό κόσμο και συνειδητοποιεί το έσω ον, είναι ότι το σύνολο των εκδηλώσεων της ζωής δημιουργήθηκε από την αγάπη. Η αγάπη είναι ζωή, και με το χρόνο θα απορροφηθούν μέσα της τα πάντα..

Μόνο εκείνος που αγαπά το Θεό και έχει καρδιά γεμάτη αφοσίωση μπορεί να κοινωνήσει μαζί Του και όχι όσοι προσπαθούν να αναλύσουν το Θεό με τη λογική. Με άλλα λόγια, είναι ο εραστής του Θεού που μπορεί να κοινωνήσει μαζί Του και όχι ο μελετητής της φύσης Του.

Το «εγώ» και το «εσύ» που διαχωρίζουν, αποτελούν αυτά τα ίδια τις απαραίτητες προϋποθέσεις της αγάπης. Μπορεί το «εγώ» και το «εσύ» να χωρίζουν τη ζωή στα δύο, όμως η αγάπη τα ενώνει, δημιουργώντας ένα ρεύμα αναμεταξύ τους.

Αυτό το ρεύμα που ονομάζεται μέθεξη είναι το ίδιο που ενώνει τον άνθρωπο και το Θεό. Τίθεται το ερώτημα τι είναι ο «Θεός» και τι ο «άνθρωπος». Λοιπόν, «άνθρωπος» είναι η ψυχή που συνειδητοποιεί την περιορισμένη της ύπαρξη, ενώ «Θεός» είναι ο αντικατοπτρισμός που δέχεται η ψυχή όταν κοιτά το άπειρο.


Ιναγιάτ Χαν

«Ο Δρόμος της Φώτισης και η Εσωτερική Ζωή»


to-en.gr